Υπάρχουν πολλά ορθοδοντικά προβλήματα που εμφανίζονται σε διάφορους συνδυασμούς κάνοντας τον κάθε ασθενή μοναδικό. Σας δίνουμε μια μικρή ιδέα με τις φωτογραφίες στο site μας αλλά σημειώνουμε ότι η κάθε δυσαρμονία πρέπει να αναλυθεί και να αντιμετωπιστεί σε προσωπικό επίπεδο.
Στη συνέχεια παραθέτουμε παραδείγματα των πιο συνηθισμένων δυσαρμονιών σύγκλισης.
Κάνει την εφαρμογή της στοματικής υγιεινής δύσκολη. Ένα άτομο που βουρτσίζει τα δόντια του μέτρια, έχει πολύ καλύτερα αποτελέσματα αφού ισιώσει τα δόντια του. Επίσης, μια ενδεχόμενη φλεγμονή (ουλίτιδα ή περιοδοντίτιδα) προχωρά πιο γρήγορα σε έδαφος συνωστισμού.
Τα πάνω με τα κάτω δόντια δεν έρχονται σε επαφή. Αυτό συμβαίνει είτε επειδή το παιδί θηλάζει πιπίλα ή δάχτυλο για μακρό χρονικό διάστημα, είτε επειδή δεν έχει μάθει να καταπίνει σωστά και προβάλει την γλώσσα ανάμεσα στα δόντια κατά την κατάποση ή μπορεί να οφείλεται σε σκελετικούς λόγους. Οποιαδήποτε κι αν είναι η αιτία, ο έλεγχος και η αντιμετώπιση είναι απαραίτητα. Οι λόγοι θεραπείας είναι λειτουργικοί.
Σε μικρές ηλικίες αυξάνει το κίνδυνο τραύματος διότι τα δόντια πετάνε έξω από το στόμα, δεν προστατεύονται από τα χείλια και σε ενδεχόμενη πρόσκρουση είναι τα πρώτα που τραυματίζονται.
Τα κάτω δόντια μπορούν να τραυματίσουν τα ούλα των πάνω και το αντίστροφο. Το τραύμα μπορεί να είναι μεγάλης βαρύτητας, τόσο ώστε να διακυβεύεται η διατήρηση των δοντιών στο φραγμό.
Μπορεί να προκαλέσει την κάτω γνάθο να εκτρέπεται από τη φυσιολογική λειτουργία της και να ‘στραβώνει’. Σε ένα παιδί που ακόμα αναπτύσσεται, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ασύμμετρη ανάπτυξη της γνάθου και ασυμμετρία στο πρόσωπο που μετά την ενηλικίωση μπορεί να διορθωθεί μόνο με σοβαρό χειρουργείο. Στον ενήλικα μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στην διάρθρωση με συμπτώματα όπως πονοκεφάλους, μυϊκούς ή/και αυχενικούς πόνους, δυσκολία στη διάνοιξη του στόματος κτλ.
Μπορεί κάποια από τα δόντια μας να μην σχηματιστούν και να λείπουν αφήνοντας κενά που εμποδίζουν τη σωστή λειτουργία αλλά και είναι αντιαισθητικά. Ο λόγος αυτής της έλλειψης (αγένεσης) είναι γενετικός. Η αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων ποικίλει και για να αποφασιστεί το τελικό σχέδιο θεραπείας χρειάζεται να ληφθούν υπ’όψιν διάφοροι παράγοντες όπως η ηλικία, η θέση των υπόλοιπων δοντιών, η κατάσταση των παιδικών δοντιών εάν ακόμη βρίσκονται στο στόμα κ.α.
Αντίστοιχη αντιμετώπιση χρήζουν περιπτώσεις που δόντια έχουν χαθεί από τραύμα, τερηδόνα ή πρέπει να εξαχθούν επειδή είναι υποπλαστικά (έχουν άτυπο σχήμα ή/και χρώμα).
Τα είδη θεραπείας ποικίλουν και το φάσμα εκτείνεται από το κλείσιμο των κενών με ορθοδοντική μέχρι την τοποθέτηση εμφυτεύματος.
Σ΄αυτές τις περιπτώσεις κάποιο μόνιμο δόντι δεν έρχεται στην στοματική κοιλότητα όπως φυσιολογικά αναμένεται αλλά παραμένει μέσα στο οστό, έγκλειστο. Ένα από τα πιο συνηθισμένα δόντια που το παθαίνουν αυτό είναι ο κυνόδοντας της άνω γνάθου. Αυτή η κατάσταση είναι επικίνδυνη διότι το έγκλειστο δόντι, που συνήθως βρίσκεται σε έκτοπη θέση, μπορεί να βλάψει τις ρίζες των διπλανών δοντιών σε τέτοιο βαθμό που να διακυβεύεται η διατήρησή τους στο φραγμό. Μια συνήθης αντιμετώπιση είναι η αποκάλυψη του δοντιού με μια μικρή επέμβαση και η έλξη του στο στόμα με τη βοήθεια της ορθοδοντικής.
